مانیتول به عنوان یک الکل قند طبقه بندی می شود. یک قند (مانوز) با احیا به دست می آید. هنگامی که مانیتول به عنوان یک ماده غذایی استفاده می شود، گلوکز خون را به میزان کمتری نسبت به ساکارز افزایش می دهد، بنابراین دارای شاخص گلیسمی نسبتا پایینی است، و بنابراین به عنوان یک شیرین کننده برای افراد مبتلا به دیابت و در آدامس ها استفاده می شود. اگرچه مانیتول گرمای محلول بالاتری نسبت به اکثر الکل های قند دارد، اما حلالیت نسبتاً کم آن باعث کاهش اثر خنک کنندگی معمولاً در آب نبات ها و صمغ های نعناع می شود. هنگامی که مانیتول به طور کامل در یک محصول حل می شود، یک اثر خنک کننده قوی ایجاد می کند. علاوه بر این، رطوبت بسیار پایینی دارد و این باعث می شود مانیتول به عنوان پوششی برای آب نبات های سفت، میوه های خشک و آدامس ها بسیار مفید باشد. طعم مطبوع و حس دهانی مانیتول نیز آن را به یک ماده محبوب برای قرص های جویدنی تبدیل کرده است.